Hoewel je het in privé omstandigheden waarschijnlijk wat minder zal tegenkomen, zullen heel wat professionele collega’s (en zeker consultants en/of security specialisten) de situatie wel herkennen dat je bij het bezoek aan een organisatie door de receptionist of bewaker gevraagd wordt om je identiteitskaart af te geven in ruil voor een (tijdelijke) toegangsbadge. Bij het inleveren van die badge krijg je dan nadien je identiteitskaart (aka eID) terug, normaalgezien.
Naar aanleiding van een aantal weerkerende discussies die ik afgelopen tijd met verschillende klanten en collega’s had, over het gebruik van de (elektronische) identiteitskaart als onderpand of waarborg, ben ik bij het opzoekings-/onderzoekswerk een aantal interessante bronnen en referenties tegengekomen.
Die zijn relatief makkelijk te vinden, ware het niet dat de links van de vroegere ‘privacy commission” (NL/FR) niet meer correct doorverwijzen naar de Belgische GBA , waardoor heel veel oude publieke referenties jammer genoeg niet doorverwezen worden, maar stranden op een onbeschikbare pagina.
Ter info, het lijkt erop dat je de oude URL zelf kan omzetten:
- van <privacycommissie.be/nl/><topic>
- naar: <gegevensbeschermingsautoriteit.be/><topic>
- of, van <privacycommission.be/fr/><topic>
- <autoriteprotectiondonnees.be/><topic>
Dus ik hoop dat onderstaande info alvast interessant is en nuttig om te delen, al is het maar als geheugensteun voor toekomstige discussies [of om bepaalde discussies aan de receptie vanaf nu meteen kort te sluiten 🙂 ].
Eerst en vooral, focus ik hier op de BELGISCHE eID en de Belgische wetgeving. Voor de buitenlandse identiteitskaarten is er wat meer opzoekingswerk nodig en wellicht is de wetgeving daar anders of heeft andere nuances in de toepassing…
De basis over het gebruik van de eID en het RRN/SSN (Rijksregisternummer, Social Security Number), vind je terug bij FOD Binnenlandse zaken.
Uiteraard vind je daar alle details in de wetgeving, maar hier voldoet de FAQ over de eID. Die vindt je hier: http://www.ibz.rrn.fgov.be/nl/faq/identiteitsdocumenten/eid/
Eerst en vooral, moet je een duidelijk verschil tussen
- het overhandigen van de ID als waarborg en
- het tonen van een identiteitskaart, en
- het gebruik van de RRN/SSN
Als je in de FAQ de “Historiek” sectie overslaat, kom je meteen op de kern van de zaak, die aan de basis ligt van alle antwoorden op de kernvraag en de tweede vraag.
“Moet ik verplicht mijn identiteitskaart bij me hebben?”
“Het KB (koninklijk besluit) van 25 maart 2003 betreffende de identiteitskaarten bepaalt dat iedere Belg vanaf de leeftijd van 15 jaar, zijn identiteitskaart steeds bij zich moet hebben. “
Meer info: http://www.ejustice.just.fgov.be/eli/besluit/2003/03/25/2003000227/justel
De volgende vraag in de FAQ is ook uitermate interessant als we de oorspronkelijke vraag willen beantwoorden.
“Mag men bij het onthaal van een openbaar gebouw een identiteitskaart vragen en bijhouden?
/../. Dit is het geval bij elk verzoek van de politie, in het kader van haar wettelijke en reglementaire opdrachten, alsmede bij elke vraag naar certificaten en uittreksels door gemeentelijke of door andere openbare diensten.
Over het algemeen sluiten deze bepalingen de mogelijkheid niet uit om naar de identiteitskaart te vragen bij het onthaal van een gebouw dat tot de openbare of privésfeer behoort. Het spreekt voor zich dat voornoemde bepalingen niet toelaten dat het onthaalpersoneel, bijvoorbeeld, de identiteitskaart langer bijhouden dan nodig om kennis te nemen van de identiteit.
Wat de verplichting betreft om zijn identiteitskaart voor te leggen (zonder dat deze bijgehouden wordt), bepaalt het koninklijk besluit van 25 maart 2003 dat de identiteitskaart voorgelegd moet worden “als de houder het bewijs van zijn identiteit dient te leveren”, dit wil zeggen dat dit beoordeeld moet worden in functie van het algemene principe dat geldt voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, namelijk dat het doel waarvoor de voorlegging van de kaart wordt geëist, wettig, bepaald en expliciet moet zijn. Het feit om zich te moeten verzekeren van de identiteit van de bezoekers in het licht van het eigendomsrecht en van de noodzaak om de veiligheid van een gebouw te verzekeren, lijkt aan deze criteria te voldoen. Het is echter niet gerechtvaardigd om de identiteitskaart bij te houden tijdens de duur van het bezoek. Het feit om aan een derde te vragen om zijn identiteitskaart voor te leggen, moet bepaald worden door een wet, een besluit of een intern reglement.”
Op de website van Agoria staat ook een goed artikel met meer praktische uitleg van deze situatie. (artikel dd 23 april 2015)
Bron: https://www.agoria.be/nl/Mag-een-onderneming-de-identiteitskaart-van-bezoekers-controleren
“Volgens het KB van KB van 25 maart 2003 betreffende de identiteitskaarten mag de identiteitskaart enkel door daartoe bevoegde personen en enkel in welbepaalde gevallen gecontroleerd worden.
In een onderneming mogen alleen bewakingsfirma’s waaraan de beveiliging van het bedrijf wordt uitbesteed of interne bewakingsdiensten voorlegging van identiteitsdocumenten vragen. Ze mogen deze documenten enkel laten voorleggen gedurende de tijd die nodig is om de identiteit te controleren bij toegang tot niet-publiek toegankelijke plaatsen.
Hoewel het opvragen van de identiteitskaart niet geregeld wordt door de privacywet, is voorzichtigheid geboden wanneer men de informatie op de identiteitskaart leest, kopieert en in een bestand opneemt. Dat is immers een “verwerking van persoonsgegevens”. In dat geval moet de privacywet dus worden nageleefd (informatieverplichting, recht op inzage, verbetering, …).”
En dan komen ze tot de kern van de zaak
“De noodzaak om een persoon te identificeren betekent niet dat een kopie moet worden gemaakt van de identiteitskaart. Een visuele controle van de identiteitskaart volstaat.
De commissie stelt vast dat in sommige gevallen aan personen wordt gevraagd hun identiteitskaart als waarborg af te geven (bijvoorbeeld gedurende de tijd waarin een audiogids wordt gehuurd voor het bezoek aan een tentoonstelling). Die praktijk is niet aanvaardbaar aangezien de houder van de identiteitskaart hierdoor zijn wettelijke verplichting om zijn identiteitskaart bij zich te hebben niet kan nakomen.”
Voor alle duidelijkheid, de paragraaf daaronder verwijst nog naar de oude links van de Privacy commissie :
“In afwachting van toekomstige koninklijke besluiten heeft de Privacycommissie in een themadossier ‘De elektronische identiteitskaart en onze privacy’ op haar website een aantal aanbevelingen geformuleerd. “
Dit moet zijn: https://www.gegevensbeschermingsautoriteit.be/eid
Agoria verwijst dus naar het artikel van de Belgische privacy commissie, correctie: tegenwoordig de GBA of gegevensbeschermingsautoriteit, die dit topic dus al eerder aangekaart heeft.
De gegevensbeschermingsautoriteit bespreekt het onderwerp hier: https://www.gegevensbeschermingsautoriteit.be/eid-welke-wetgeving-is-van-toepassing
Die wijkt uiteraard niet af van de Belgische wetgeving op de identiteitskaart, maar ze voegen er wel nog een aantal interessante voorbeelden aan toe, in het licht van privacy en data protection…
“Enkele voorbeelden van wat mag en niet mag:
- een videotheekuitbater mag je identiteitskaart vragen wanneer je een dvd huurt. Stel dat iemand de dvd niet terugbrengt, dan kan hij die persoon contacteren;
- wanneer je een verblijf in een hotel boekt, is de uitbater wettelijk verplicht om je te identificeren;
- bij een bezoek aan een tentoonstelling moet je soms je identiteitskaart afgeven als waarborg voor de audiogids. Dit is onaanvaardbaar: niet alleen moet je je identiteitskaart op elk moment bij je hebben (ook tijdens je bezoek aan de tentoonstelling), maar je loopt ook nog eens het risico dat je elektronische handtekening en je pincode gestolen worden;”
Dus in het kort de conclusie over het gebruik van de eID als waarborg is daarmee: nee, niet toegelaten.
Trouwens, ter info: als je de GBA website doorzoekt op ‘eid’ krijg je nog een hele hoop extra informatie, met bespreking van praktische situaties.
Zoek even op: https://www.gegevensbeschermingsautoriteit.be/search/site/eid
Het laatste voorbeeld dat de GBA in het voorgenoemde artikel geeft, verwijst naar een andere interessant onderwerp: het gebruik van het RRN/SSN nummer..
“Het rijksregisternummer dat op elke eID staat, mag enkel verwerkt worden als de verantwoordelijke voor de gegevensverwerking daartoe gemachtigd is door het Sectoraal comité van het Rijksregister. Meer informatie hierover is beschikbaar op de specifieke pagina over de machtigingsprocedure bij het Sectoraal comité van het Rijksregister. In het algemeen geldt wel dat een verantwoordelijke die geen taak van openbaar belang heeft, het rijksregisternummer niet zal mogen gebruiken”
Jammer genoeg heeft de GBA zijn naamsverandering op hun website nog niet helemaal verteerd, want de link moet eigenlijk wijzen naar: https://www.gegevensbeschermingsautoriteit.be/algemene-machtigingen-rr
Waarmee we belanden bij het gebruik van het RRN (Rijksregisternummer) or “SSN (social security number)” in het Engels.
Dit is een onderwerp op zichzelf en het is niet m’n bedoeling de details te bespreken. Te meer ook omdat GDPR belangrijke bepalingen bevat hierover.
Kort door de bocht, in essentie (*):
“Het verwerken van het rijksregisternummer is bij wet verboden.”
… tenzij machtiging, volgens de wet (http://www.ejustice.just.fgov.be/eli/wet/2003/03/25/2003000234/justel):
- “Het identificatienummer van het Rijksregister mag niet worden gebruikt zonder machtiging of
- voor andere doeleinden dan die waarvoor die machtiging is verleend.”
En die machtigingen zijn onderworpen aan strikte regels en worden niet zomaar toegekend. Wat dus enige inventiviteit vergt om dit op te lossen in het operationeel gebruik voor identity and access management, IT Security of data protection voor burgers.
Meer info (*) kan je in dit interessant artikel (dd 26 feb 2018) vinden: https://gdpr.wolterskluwer.be/nl/nieuws/rijksregisternummer-en-privacy/.
Overzicht Referenties
Wetgeving
- KB 25 maart 2003 (identiteitskaarten):
- Wet 28 maart 2003 (Rijksregister)
eID
Privacy:
Rijksregisternummer:
En ook:
Like this:
Like Loading...
